Święta już za nami, ale my chcielibyśmy wrócić wspomnieniami do tej naszej pięknej tradycji i przedstawić ją czytelnikom KGW – Białaczów. Otóż Święto Bożego Narodzenia jest najważniejszym wydarzeniem w roku, okresem radości i szczodrości. Jego korzenie, tradycje, jak również zwyczaje i obrzędy znane nam dzisiaj, są bardzo stare.
W czasie świąt obowiązuje nas specjalny uroczysty wystrój. Na ulicach już parę dni przed świętami można oglądać kolorowe dekoracje, lampki, choinki, a także Mikołaja. Przystrajamy też swoje domy i balkony. W domu wieszamy do ozdoby jemiołę, która ma przynieść pomyślność w rodzinie i w domu. Kolejnym ważnym symbolem tych świąt jest choinka, którą ubieramy w dzień wigilijny lub 23 grudnia, jest to zwyczaj przynoszenia do domu żywego drzewka sosnowego lub jodły, ponieważ zielone drzewo symbolizuje życie i narodziny Zbawiciela, jak również siłę, zdrowie, urodzaj i szczęście. Dawniej ozdabiano i dekorowano drzewka wyłącznie ozdobami własnego pomysłu: piernikami, cukierkami, gwiazdkami, orzechami, ptaszkami, papierowymi aniołkami, mikołajami, świeczkami. Wieszano owoce mające zapewnić urodzaj: jabłka i orzechy oraz słodycze: pierniki, ciasta własnego wypieku, cukierki. Obecnie na choinkach zawieszamy kolorowe bombki, łańcuchy i lampki, które zastąpiły świeczki. W wigilię pod choinką układa się podarunki dla najbliższych, jest to stary zwyczaj obdarowywania prezentami w ten wigilijny dzień. Odbiorcami świątecznych upominków są przede wszystkim dzieci, które wierzą w istnienie tajemniczego świętego Mikołaja, który wślizgując się np. przez komin niezauważony, zostawia grzecznym dzieciom podarunki, a urwisom rózgi. Legenda o świętym Mikołaju, patronie dzieci i żeglarzy, mówi, że był on biskupem w Azji mniejszej. Podziwiany był za szczególną dobroć i hojność okazywaną biednym. Prawdopodobnie to właśnie od tej postaci pochodzi nasz miły staruszek przynoszący prezenty w wigilijny wieczór.
Jednym z najważniejszych obrzędów tych świąt jest: wigilia, która przypada w dzień poprzedzający Święto Bożego Narodzenia. O wigilii mówi się, że jest to dzień wyjątkowy w całym roku o charakterze bardzo nastrojowym. Nazwa jej pochodzi z łacińskiego słowa ,,vigilia?, oznacza czuwanie. Jest to przygotowanie się do świąt i zachowała się w obrzędach Bożego Narodzenia.
W tym dniu wierzono, i niektórzy wierzą do dziś, w różne przesądy, na przykład: ?Jakiś w Wigilię, takiś cały rok? albo, ?Kto oberwie we Wigilię, ten będzie bity cały rok?.
Dlatego dzieci w tym dniu były grzeczne i posłuszne, żeby nie zasłużyć na karę, bo tak mogło być przez następny rok. Przestrzegano punktualności, często aż do przesady, również nie pożyczano, żeby nie robić tego w nadchodzącym nowym roku. Nie można było rąbać drewna, bo przez cały rok bolałaby głowa, ani nie wbijać gwoździ, żeby zęby nie bolały. Nie należało prać, wieszać i prasować bielizny, a także wykonywać żadnych ciężkich, hałaśliwych prac i czynności. Kiedyś wierzono, że jak przyjdzie obcy mężczyzna w dzień wigilijny do domu to przyniesie szczęście, jeżeli przyjdzie kobieta, to nieszczęście.