/Moi rodzice z córką Barbarą w wózku, Białaczów 1942 rok/
W czasie wojny przebywając w Białaczowie na terenie Generalnej Guberni urodziła się im w lutym 1942 roku córka Barbara, a we wrześniu 1943 roku syn Andrzej. W 1943 roku Niemcy przystapili do eksterminacji mieszkańców Białaczowa pochodzenia żydowskiego. Kilkoro z nich rozstrzelano na rynku pod ratuszem. W okolicy Białaczowa jest dużo lasów, w których działali partyzanci z różnych ugrupowań. Dochodziło do walk z Niemcami. Były prześladowania ludności. Partyzanci podejmowali różne działania w Białaczowie i okolicach. Weszli do posterunku i zabrali broń policji granatowej, zamykając ich w budynku. Za zabitego Niemca rozstrzelano kilku Polaków. W maju 1944 roku Niemcy przeprowadzili akcję w Białaczowie. W poszukiwaniu partyzantów wojsko obstawiło Białaczów, wkroczyła żandarmeria i zabierali ludność do dworskich stajni, sprawdzali dowody poszukując ludzi nie majacych zameldowania w Białaczowie. Zabili 3 osoby w tym jednego mężczyznę, który schronił się w beczce. Aresztowali mężczyzn i kobiety. Wśród mężczyzn przewiezionych do dworskich stajni znajdował się również mój ojciec. Moja matka w marcu przebywała w szpitalu. Miała poważne problemy ze stopą, groziła jej amputacja nogi. Przez kilkanaście miesięcy poruszała się o kulach, pozostała w domu z małymi dziećmi. W połowie stycznia 1945 roku w Białaczowie było słychać odgłosy zbliżajacego sie frontu. W dniu 19 stycznia wkroczyły wojska Armii Radzieckiej wyzwalając Białaczów. Rodzice zaczęli myśleć o powrocie do domu do Konina. Nie znam daty ich wyjazdu z Białaczowa. Konin został wyzwolony dwa dni wcześniej niż Białaczów- 17 stycznia. Myślę, że wyjazd nie nastąpił wcześniej niż w marcu. Trwały jeszcze walki i pierwszeństwo na torach miały transporty wojskowe. W miarę przesuwania się frontu udostępniano ludności cywilnej możliwości powrotu z wygnania do własnych domów.”