Witam. W związku ze zbliżającymi się wielkimi krokami wyborami samorządowymi w których sam jestem kandydatem ) chciałbym poruszyć dyskusję na temat oczekiwań mieszkańców Białaczowa i całej naszej gminy wobec władz ,które wybierzemy w nadchodzących wyborach.
Ciekawi mnie jakie są oczekiwania i obawy mieszkańców naszej ,,Małej Ojczyzny" ?
Postów: 65 Miejscowość: Radom Data rejestracji: 15.11.08
Dodane dnia 06-11-2010 22:23
Dobry temat. Zapraszam do wypowiedzi.
1.Marzy mi się Białaczów ,a w przyszłości cała gmina taka , abym się nie wstydziła zaprosić ludzi z zewnątrz. Niech będzie choć jedna ulica, która będzie miała jednolitą ( nie łataną) i dobrze zrobioną jezdnię ( taką na 50 lat ), wykończoną krawężnikami i kostką, zagospodarowane pobocza ozdobną zielenią, dobrze oznakowaną, no i rarytas z ławeczką posiadającą oparcie. Zróbcie tylko jedną taka ulicę w roku, a będzie to sukcesem. i wizytówką.
2.Marzy mi się otwarty Gminny Ośrodek Kultury, gdzie młodzież i dzieci mają miejsce i czas na rozwijanie swoich zainteresowań ( a nie stanie wieczorami na rynku)
3. Marzy mi się piękne przedszkole, gdzie nasze dzieci i wnuczki będą mogły dorównać przygotowaniem do szkoły dzieciom z miasta i wsi U E
4. Marzy mi się zalew pełen ludzi, zagospodarowany domkami, lokalami , parkingami ,hotelami, stadnina koni, pola golfowe, piękną plażą z kajakami, żaglówkami, rowerkami itp ( tam leżą i rdzewieją pieniądze dla gminy i praca dla ludzi od 30 lat . Dziś mielibyśmy drugą Spałę lub Sielpię)
5. Marzy mi się , aby wszystkie organizacje pozarządowe opracowały wspólny plan rozwoju gminy i wspólnie go realizowały na miarę swoich możliwości.
6. Marzy mi się , aby nasze władze ( wójt , radni i sołtysi) były dla ludzi , a nie ludzie dla władzy.
MARZY MI SIĘ WIELE , ALE TO NA NASTĘPNĄ KADENCJĘ.
Pozdrawiam kandydatów i życzę powodzenia.
1.Kurna chata w Bieszczadach
2. W niej kominek z wiecznym ogniem
3. Kawałek stołu na którym będę pisał wiersze
4.Dobra (może być używana )laska (już jestem dziadkiem)
5.Zdrowie które pozwoli mi na górskie wędrówki
6.Liczę też na cud który spowoduje, że znikną wszystkie komórki
7.I marzy mi się żeby po mnie coś zostało, coś co pozwoli innym pamiętać o mnie i dobrze mnie wspominać.
8. Mam jeszcze wiele marzeń, bardzo wiele marzeń, ale o nich może kiedyś przeczytacie.
Ogłupieni cudzymi słowami
straciliśmy swój obraz.
Opętani pajęczyną lepką
przyjmujemy z góry nakreślone plany.
Zgubiliśmy swój własny czas,
żyjemy na koszt innych spraw.
Otuleni szalem namiętności
drżymy na myśl o miłości.
Przezornie strzeżemy kas w których
jest tysiąc cudzych spraw.
Upojeni wonią sztucznych kwiatów,
stajemy się ludźmi z kamieni.
Kładziemy swoje JA na dnie
szuflady i idziemy dalej,
jak najdalej od siebie,
pniemy się na cokół szczęścia,
by tam u szczytu skamienieć!
Postów: 21 Miejscowość: g.białaczów Data rejestracji: 09.11.10
Dodane dnia 10-11-2010 12:53
Viki Biera napisał/a:
A mi się marzy:
1.Kurna chata w Bieszczadach
2. W niej kominek z wiecznym ogniem
3. Kawałek stołu na którym będę pisał wiersze
4.Dobra (może być używana )laska (już jestem dziadkiem)
5.Zdrowie które pozwoli mi na górskie wędrówki
6.Liczę też na cud który spowoduje, że znikną wszystkie komórki
7.I marzy mi się żeby po mnie coś zostało, coś co pozwoli innym pamiętać o mnie i dobrze mnie wspominać.
8. Mam jeszcze wiele marzeń, bardzo wiele marzeń, ale o nich może kiedyś przeczytacie.
Ogłupieni cudzymi słowami
straciliśmy swój obraz.
Opętani pajęczyną lepką
przyjmujemy z góry nakreślone plany.
Zgubiliśmy swój własny czas,
żyjemy na koszt innych spraw.
Otuleni szalem namiętności
drżymy na myśl o miłości.
Przezornie strzeżemy kas w których
jest tysiąc cudzych spraw.
Upojeni wonią sztucznych kwiatów,
stajemy się ludźmi z kamieni.
Kładziemy swoje JA na dnie
szuflady i idziemy dalej,
jak najdalej od siebie,
pniemy się na cokół szczęścia,
by tam u szczytu skamienieć!
Pozostając w sferze marzeń 1:0 dla Pana,odnośnie wiersza wyciągniętego z szuflady adresatem powinna być ..."grupa ludzi trzymających władzę"w naszej gminie
ps.
sam wiersz super-proponuje udział w kolejnej edycji "Mam talent"
1.Kurna chata w Bieszczadach
2. W niej kominek z wiecznym ogniem
3. Kawałek stołu na którym będę pisał wiersze
4.Dobra (może być używana )laska (już jestem dziadkiem)
5.Zdrowie które pozwoli mi na górskie wędrówki
6.Liczę też na cud który spowoduje, że znikną wszystkie komórki
7.I marzy mi się żeby po mnie coś zostało, coś co pozwoli innym pamiętać o mnie i dobrze mnie wspominać.
8. Mam jeszcze wiele marzeń, bardzo wiele marzeń, ale o nich może kiedyś przeczytacie.
Ogłupieni cudzymi słowami
straciliśmy swój obraz.
Opętani pajęczyną lepką
przyjmujemy z góry nakreślone plany.
Zgubiliśmy swój własny czas,
żyjemy na koszt innych spraw.
Otuleni szalem namiętności
drżymy na myśl o miłości.
Przezornie strzeżemy kas w których
jest tysiąc cudzych spraw.
Upojeni wonią sztucznych kwiatów,
stajemy się ludźmi z kamieni.
Kładziemy swoje JA na dnie
szuflady i idziemy dalej,
jak najdalej od siebie,
pniemy się na cokół szczęścia,
by tam u szczytu skamienieć!
Pozostając w sferze marzeń 1:0 dla Pana,odnośnie wiersza wyciągniętego z szuflady adresatem powinna być ..."grupa ludzi trzymających władzę"w naszej gminie
ps.
sam wiersz super-proponuje udział w kolejnej edycji "Mam talent"
Wiersze nie mają adresatów. One dotyczą nas wszystkich i wszystkiego tego co nas otacza. A co mojego talentu. Ja nie potrzebuje TV żeby się nim dzielić z innymi.
Wiersze nie mają adresatów. One dotyczą nas wszystkich i wszystkiego tego co nas otacza. A co mojego talentu. Ja nie potrzebuje TV żeby się nim dzielić z innymi.
Szanowny Panie -polemika z Panem mnie bawi"...wiersze nie mają adresatów...?W okresie międzywojennym powstał nowy nurt w literaturze-Dadaizm,którego hasłem programowym było"..wrzućcie słowa do kapelusza wyciągnijcie na chybił trafił a otrzymacie poemat ...dada -jest to zgodne z Pana tezą(tylko szkoda bo dadaizm przestał istnieć).
Wiersze nie mają adresatów. One dotyczą nas wszystkich i wszystkiego tego co nas otacza. A co mojego talentu. Ja nie potrzebuje TV żeby się nim dzielić z innymi.
Szanowny Panie -polemika z Panem mnie bawi"...wiersze nie mają adresatów...?W okresie międzywojennym powstał nowy nurt w literaturze-Dadaizm,którego hasłem programowym było"..wrzućcie słowa do kapelusza wyciągnijcie na chybił trafił a otrzymacie poemat ...dada -jest to zgodne z Pana tezą(tylko szkoda bo dadaizm przestał istnieć).
A mnie tym bardziej jeżeli kolega/ koleżanka piszę o czymś nie mając o tym zielonego pojęcia, więc pozwolę sobie na małe wyjaśnienie terminu "DADAIZM"
Dadaizm (dada) r11; międzynarodowy ruch artystyczno-literacki w sztuce XX wieku, którego głównymi hasłami były dowolność wyrazu artystycznego, zerwanie z wszelką tradycją i swoboda twórcza odrzucająca istniejące kanony. Jego członkowie, będący świadkami I wojny światowej, w poczuciu rozpadu cywilizacji negowali powszechnie przyjęte ideały estetyczne i wartości, takie jak religia, moralność i honor. Nie wytworzyli jednolitego stylu czy programu, które spójnie łączyłyby ich dzieła r11; jednoczyła ich raczej wspólna postawa niż styl.
Ruch ukształtował się w Europie i Stanach Zjednoczonych ok. 1915. W Zurychu artyści tego nurtu skupieni byli wokół poety Tristana Tzary i malarza Hansa Arpa. W USA działali m.in. Marcel Duchamp, Man Ray i Francis Picabia. Po zakończeniu wojny głównym ośrodkiem ruchu stał się Paryż, ale działały także inne, takie jak Berlin, Kolonia i Hanower. Koniec dadaizmu przypadł na początek lat 20. XX w.
Dadaiści posługiwali się absurdem, zabawą, dowcipem. Rzadko wykorzystywali tradycyjne gatunki, takie jak malarstwo, rzeźba i grafika w ich czystej postaci, od których ważniejsza była inwencja. Charakterystyczne było łączenie różnych technik i tworzenie nowych. Duchamp w swoich ready-mades do rangi sztuki podnosił zwykłe przedmioty, takie jak pisuar (Fontanna, 1917). Inni artyści tworzyli obrazy abstrakcyjne, kolaże (przejęte od kubistów), fotomontaże i inne dzieła, wymykające się tradycyjnym klasyfikacjom (np. Podarunek Raya r11; żelazko zaopatrzone w gwoździe). Tworzyli absurdalne teksty i fonetyczne wiersze.
Znaczenie dadaistów polegało na przesunięciu granic sztuki i umożliwieniu artystom swobodnej wypowiedzi. Odegrali także rolę w odrzuceniu tradycyjnie pojmowanej sztuki i estetyki, za dzieła uznając przedmioty codziennego użytku, wytwory przypadku czy wręcz śmieci. Na ruinach dadaizmu wyrósł surrealizm, po części tworzony przez tych samych artystów. Słowo dada jako nazwa ruchu pojawiło się po raz pierwszy w Zurychu, jednak ani jego autorstwo, ani pochodzenie nie są jasne. Według jednego z przekazów dadaizm wziął się od francuskiego słowa dada, które mieli wybrać na chybił trafił ze słownika niemiecko-francuskiego Hugo Ball i Richard Huelsenbeck (ten drugi napisał później: Weźmy słowo dada r11; powiedziałem r11; ono jest jakby stworzone dla naszych celów. Pierwszy dźwięk dziecka wyraża to, co prymitywne, zaczynanie od zera, nowe w naszej sztuce[1]). Zgodnie z inną wersją słowo to miał znaleźć Tristan Tzara w słowniku Larousse'a.
Także znaczenie tego słowa nie jest jednoznaczne r11; dada mówią we Francji dzieci na konia, ale także dada to w języku francuskim synonim słowa hobby. Ponadto da, da to w języku rumuńskim tak, tak.
Według jeszcze innej wersji taka nazwa została przyjęta, ponieważ nic nie oznaczała. Jak pisał Georges Ribemont-Dessaignes, jeden z dadaistów, nazwa ta nie znaczy nic, nie pragnie nic znaczyć i została przyjęta właśnie z powodu owej nicości. Narodziny dadaizmu dokonały się niezależnie w kilku ośrodkach r11; Zurychu, Nowym Jorku i Paryżu. Później dadaiści działali również na terenie Niemiec.
W Zurychu związany był z literacko-artystycznym klubem Cabaret Voltaire, otwartym 5 lutego 1916 przez Hugo Balla. W kabarecie, oprócz Balla, działali Richard Huelsenbeck, Hans Arp, Hans Richter i Rumuni: poeta Tristan Tzara, malarz Marcel Janco, Georges Janco (neutralna Szwajcaria stanowiła w czasie I wojny światowej schronienie dla wielu intelektualistów i artystów). W kabarecie prezentowali odczyty, organizowali koncerty i wystawy. W 1917 otwarli Galerie Dada i zaczęli wydawanie pisma "Dada". To właśnie w Zurychu pojawiła się nazwa dada, którą następnie przejęły inne ośrodki. Przyjazd Francisa Picabii do Zurychu w 1918 wpłynął na zradykalizowanie się poglądów artystów, które do tej pory były raczej umiarkowane. Picabia współredagował trzeci numer pisma "Dada", w którym Tzara zamieścił manifest grupy. Pisał: Nie uznajemy żadnej teorii. Dość już mamy akademii kubistycznych i futurystycznych: laboratoriów idei formalnych [...] Dla twórcy dzieło nie ma przyczyny ani teoretycznych założeń[3]. Poglądy członków grupy zuryskiej nie były jednak oparte tylko na negacji r11; część z nich chciała tworzyć nowe środki wyrazu i nową sztukę. Marcel Janco napisał: Dla nas Dada już od dawna miało sens konstruktywny[4].
W drugim ośrodku, Nowym Jorku, od 1915 działali Francuzi Marcel Duchampa i Francis Picabia oraz Amerykanin Man Ray, skupieni wokół Alfreda Stieglitza i wydawanego przez niego pisma "291". Ich działalność opierała się na humorze, ironii, chęci wywołaniu skandalu, zanegowaniu dzieła sztuki w jego tradycyjnym rozumieniu.
Artyści z trzeciego ośrodka, Paryża, skupiali się głównie na działaniach o charakterze literackim. André Breton, Louis Aragon czy Paul Éluard początkowo nie formułowali stricte dadaistycznych poglądów, ale zmienił to przyjazd Picabii i Tzary w 1919. Pod ich wpływem paryscy dadaiści przyjęli postawę totalnej negacji i zaczęli organizować prowokacyjne spektakle. Wydali po jednym numerze "Bulletin Dada" i "Dadaphone".
Dadaiści aktywni byli także po wojnie na terenie Niemiec, przy czym ich działalność miał najsilniej polityczny podtekst. Grupa berlińska (1918-1920) została założona przez Richarda Huelsenbecka, a związani z nią byli także m.in. Johannes Baader, Raoul Hausmann, Otto Dix i George Grosz. W Kolonii powstała grupa "Stupid", działali Johannes Baargeld oraz Ernst i Arp, który przyjechali tu z Zurychu. Ci trzej ostatni w 1920 zorganizowali w piwiarni Wintera wystawę, do której należało dojść przez toalety. Widzów witała dziewczynka w stroju komunijnym, recytująca nieprzyzwoite wiersze. Na wystawie pokazano dzieła m.in Ernsta i Baargelda. Ekspozycja została zamknięta ze względu na podejrzenie o pornografię, ale za podejrzany o obrazę moralności uznano tylko grafikę Dürera z Adamem i Ewą. Wszczęto też śledztwo za bezprawne pobieranie opłaty, jako że wystawa ta w niczym nie przypominała tradycyjnych wystaw. Grupa z Kolonii rozpadła się po wyjeździe w 1922 Ernsta do Paryża. Natomiast w Hanowerze głównym twórcą był Kurt Schwitters, autor kolaży zwanych Merz. T. van Doesburg, plakat Dada Matinée, 1923 Tendencje dadaistyczne pojawiały się także w innych ośrodkach. Na teren Holandii idee dadaizmu chciał przenieść, pod wpływem Schwittersa, Theo van Doesburg. Od 1922 wydawał od pismo "Mecano", a w 1923 opublikował broszurę Wat is dada?. Po 1918 tendencje takie pojawiły się też we Włoszech, Czechosłowacji, Jugosławii i Hiszpanii.
W latach 20. w kręgu dadaistów pojawiły się pęknięcia. Tzara odmówił udziału organizowanych przez Bretona wydarzeniach: farsowym procesie nad Maurice'em Barrèsem i planowanym w 1922 międzynarodowym zjeździe artystów i intelektualistów. Dwa lata później Breton opublikował Manifeste du surréalisme (Manifest surrealizmu) i tym samym skupiona wokół niego grupa dadaistów zaczęła tworzyć nowy ruch, zwany surrealizmem. Dadaiści nie wytworzyli jednolitego stylu czy programu. Jak stwierdził Breton, dadaizm jest stanem umysłu[5], a więc bardziej postawą i poglądem na świat niż stylem. Jednym z łączących artystów poglądów była negacja uznanych wartości, a co za tym idzie sprzeciw wobec wojny i wzniosłych idei, w imię których ginęły miliony ludzi. Tzara pisał: Nikt z nas nie cenił zbytnio rodzaju odwagi, jakiej trzeba, by dać się zastrzelić w imię idei narodu, który w najlepszym wypadku jest kartelem handlarzy futer i spekulantów skórą, a w najgorszym r11; kulturalnym stowarzyszeniem psychopatów, którzy, jak na przykład, Niemcy, maszerują z tomem Goethego w plecaku i nakłuwają na swoje bagnety Francuzów i Rosjan[6]. Mimo łączących dadaistów poglądów, poszczególni twórcy tego kręgu podążali własną drogą. Zależało to od miejsca, w którym tworzyli, ale nie tylko. Jedni bowiem, tacy jak Arp, odrzucony model sztuki tradycyjnej chcieli zastąpić nowym, a inni (Tzara, Picabia), dążyli wyłącznie do destrukcji.
Dadaiści negowali także tradycyjne środki wyrazu w sztuce i tradycyjne gatunki, którymi posługiwali się dotychczas artyści. Duchamp i Picabia głosili hasło "antymalarstwa". Także z Duchampem związane są obiekty zwane ready-made, czyli produkowane seryjnie zwykłe przedmioty codziennego użytku, które artysta podnosił do godności dzieła sztuki dzięki dokonaniu przez siebie wyboru. Pisał: Chcę bardzo wyraźnie podkreślić, że wyboru tych ready-mades nigdy nie dyktowała mi uciecha estetyczna[7]. W 1914 roku zaprezentował pierwszy ready-made, czyli suszarkę do butelkę. Po niej następowały m.in. wieszak na kapelusze, szufla do śniegu i wreszcie pisuar, zatytułowany Fontanna, który w 1917 Duchamp wysłał na nowojorską wystawę Independent Show pod pseudonimem R. Mutt (było to nazwisko producenta urządzeń sanitarnych), ale ku jego oburzeniu obiekt nie został przyjęty na ekspozycję. Duchamp proponował także odwrócenie idei ready-made i wykorzystanie obrazu Rembrandta jako deski do prasowania. Ponadto na reprodukcji portretu Mony Lisy domalował wąsy i brodę i całość podpisał L.H.O.O.Q, co po francusku można odczytać jako Elle a chaud au cul, czyli Ciepło jej w tyłek. Schwitters twierdził wręcz, że wszystko, co artysta wypluje, jest sztuką[8]. Dadaiści nad tworzenie dzieł sztuki przedkładali gesty, takie jak wspomniane wysłanie pisuaru na wystawę czy wyzwanie do walki przez Arthura Cravana mistrza bokserskiego Jacka Johnsona.
Wspomniany Arp tworzył sztukę abstrakcyjną, wykorzystując w swoich kolażach, haftach, reliefach i rzeźbach proste, płynne formy. Tworzył też teksty, zapowiadające późniejszy automatyzm surrealistów (np. zdania z przypadkowo wybranych z gazety słów albo dzieło z posklejanych fragmentów potarganego rysunku). Picabia natomiast uprawiał malarstwo figuratywne, przedstawiające zestawienia kół zębatych i innych elementów urządzeń o absurdalnych tytułach. Absurd był często wykorzystywany przez dadaistów, np. przez Man Raya w kompozycji Podarunek, będącej żelazkiem z gwoździami. Ten sam artysta tworzył także tzw. aerografy, malowane rozpyloną farbą oraz rayogramy. Schwitters do rangi sztuki podnosił śmieci, tworzące kompozycje zwane Merz (od przypadkowo znalezionej nazwy Privat und KoMERZbank). Tzw. Merzbilder były przestrzennymi reliefami, łączącymi malarstwo i przypadkowe śmieci; Merzbau było przestrzenną konstrukcją.
Ball był autorem fonetycznego wiersza, brzmiącego: gadji beri bimba glandridi... itd.), który odczytał podczas jednego z wieczorów w Galerie Dada, ubrany w rulon z tektury. Również Schwitters stworzył fonetyczny wiersz zatytułowany Lautsonate.
Podziwiam niejakiego "Viki Biera " choć i tak wiadomo o kogo chodzi.Zazdroszczę mu - posiada bardzo dużo wolnego czasu z którym widocznie nie ma co robić.Mam prośbę aby nie cytował tak często innych tylko wypowiadał swoje słowa i myśli (podobno ma talent - tylko nie wiem do czego )
Kochani powróćmy do tematu- WYBORY!!! To dobrze, że jest ta strona poświęcona na debatę - i tak ją traktujmy.
Dla ziszczenia się naszych wizji dotyczących naszej gminy koniecznym jest stworzenie warunków dla wzrostu gospodarki opartej na wiedzy i przedsiębiorczości zapewniającej wzrost zatrudnienia i zrównoważony rozwój. Jest to zadanie strategiczne do zrealizowania w długiej perspektywie czasowej. Wytężone, przemyślane i konsekwentne działania władz publicznych jak i lokalnych działaczy są gwarancją osiągnięcia tego celu. Niezbędnym są tu inwestycje w infrastrukturę techniczną oraz wypromowanie w skali regionalnej lokalnego produktu markowego łatwo rozpoznawalnego i kojarzonego z Gminą Białaczów. Osiągnięcie tego celu jest możliwe dzięki mądrej działalności marketingowej władz, instytucji oraz naszych stowarzyszeń. Chociaż nie posiadamy strategicznych bogactw naturalnych, których eksploatacja zapewniła by nam rozwój społeczno gospodarczy i pomyślną przyszłość to dobry obserwator zauważy inne cenne walory r11; środowiskowo przyrodnicze a przede wszystkim bezcenne bogactwo jakim jest mądre wykształcone społeczeństwo. Umożliwmy wykształconym i ambitnym ludziom realizować swoje pomysły i dążenia. Żyjemy w malowniczo położonej okolicy atrakcyjnej do zamieszkania i do prowadzenia działalności gospodarczej tak produkcyjnej jak i też usługowej. Postawmy na ideę zrównoważonego rozwoju waloryzując posiadane dobra i bogactwa, kreując wartość dodaną. Postawmy na wszechstronną pomoc dla powstawania podmiotów gospodarczych, od ilości których zależy pomyślność naszego lokalnego społeczeństwa. Stanisław Szczegielniak
Szanowny Stachu.Czy ty startujesz w wyborach, czy jest to program wyborczy żywcem spisany z innych wyborów? Wydaje mi sie że przeceniasz nasze społeczeństwo.Intelekt nie zawsze idzie w parze z odwagą,a realia z możliwościami.Wszystkim nie zależnie od miejsca i pochodzenia zależy na dwóch sprawach;stanowisko i kasa.Swiatem od zarania dziejów rządzi pieniądz, i od pieniądza zależą możliwosci rozwojowe.c.d.n
Mon cher joandrzej c!est faux pas.
Nawet gdyby nazwać to programem wyborczym to tezy wywodzą się z Narodowej Strategii Spójności opracowanym w 2007 r przez Ś.P. Min. Gęsicką z Rządu PiS(którą właśnie realizujemy od 2007 do roku 2013) oraz z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich(ten sam okres programowania), są to ramy prawne UE i krajowe wokół których możemy budować strategie rozwoju.
W związku z tym, że moim miejscem zamieszkania i działalności jest Nasza Gmina, powyższe propozycje uważam za najbardziej sensowne i pożądane. Jestem otwarty na merytoryczną polemikę.
Jeden wiersze pisze, drugi udaje poliglotę . Ogólnie temat niewypał bo tylko Pani Moderator Terasa coś sensownego napisała, reszta to bzdury do wycięcia. Adminie zrób z tym porządek
PS. Proszę o założenie Panu VB oddzielnego działu na te jego wiersze, może wtedy nie będzie mniej "zaśmiecał" forum.
Ruch Poparcia Palikota moją drużyną
Edytowane przez Wawrzyniec Pruski dnia 14-11-2010 18:57
Wie Pan, to są trudne sprawy. Niektórzy pojmują swoją grafomanię bardzo poważnie... A potem jest dużo krzyku o brak demokracji, wolność słowa i.t.p. Niemniej doceniam pańskie poczucie estetyki i zrozumiałego języka.
A ja chętnie bym zagłosował na kogoś kto wie co należy zrobić aby było lepiej, na kogoś kto nie będzie się bał o własną d*pę jak już zajmie miejsce we władzach oraz na kogoś kto nie będzie mówił
TO CO WAM MUSZĘ OBIECAĆ ABYŚCIE MNIE WYBRALI... A JAK BĘDZIE PÓŹNIEJ WIADOMO...
To pierwsze wybory w naszej gminie a zainteresowanie kandydatów bardzo nikłe... WIELKA SZKODA
Na prośbę "Wawrzyniec Pruski" zamieszczam link do strony PKW, na której klikając nazwy komitetów wyborczych, można poznać wszystkich kandydatów do Rady Gminy.
Witam.Chciałbym ustosunkować się do wypowiedzi Obywatela z Białaczowa.
Szanowny Panie moje zdanie jest takie ,że dużo kandydatów wie co zrobić aby było lepiej ,problem w tym ilu zrobi coś w tym kierunku ? Tak jak Obywatel napisał ,komu będzie się chciało ruszyć własną dupę aby załatwić sprawy społeczeństwa ,które to ma decydujący wpływ na obsadę rady naszej gminy.Ja mam taka osobistą nadzieję ,że w przyszłej kadencji naszego samorządu większy udział,poprzez aktywny udział w sesjach,działanie w stowarzyszeniach i innych organizacjach pożytku publicznego, będzie miało nasze społeczeństwo .Poprzez takie organizacje działać będzie w sprawach ,które bezpośrednio ich dotyczą a człowiek działający w silnej i zorganizowanej grupie nie musi czekać na to czy któryś z samorządowców ruszy tyłek jego sprawie .Moim zdaniem prawda jest taka ,że jeśli sami swojego tyłka nie ruszymy to za nas nikt tego nie zrobi i nie oczekujmy cudów od przyszłych włodarzy naszego regionu,bo jak będziemy czekać na cud, to za parę lat obudzimy się z ręką w nocniku. Pamiętajmy, że to MY wybieramy NASZ samorząd i że samorządowcy są NASZYMI przedstawicielami i ich powinnością powinno być dobro całej NASZEJ GMINY.
Inwestujmy w młodzież bo to nasza przyszłość ,nie skazujmy ich na bezczynność i stanie w tzw.bramach. Dziękuję i pozdrawiam
) chciałbym poruszyć dyskusję na temat oczekiwań mieszkańców Białaczowa i całej naszej gminy wobec władz ,które wybierzemy w nadchodzących wyborach.
