MINIHISTORIA - MIEJSCA PAMIĘCI NARODOWEJ I PIĘKNO NASZEJ GMINNEJ PRZYRODY

WĄGLANY - (moja wieś rodzinna!). Już w XI i XII w., dzięki nadaniom książęcym przybyły ze Śląska ród Odrowążów zaczął osiedlać się w północno-zachodniej Małopolsce na pograniczu z Mazowszem i ziemią łęczycko-sieradzką. Można to łączyć z osobą Bolesława Krzywoustego, dzięki którego hojności Odrowążowie doszli do znaczenia i potęgi., co było m.in. nagrodą za ich udział w wyprawach na Pomorze,upamiętnioną do dziś w nazwie wsi Pomorzany. Dalsze nadania otrzymali od Kazimierza Odnowiciela. Były to tereny rozległe i lesiste, a Odrowążowie rozpoczęli tam intensywną kolonizację zakładając liczne wsie. Ichpierwotną siedzibą rodową w tym rejonie były Końskie. Wkrótce powstały pierwsze wsie położone nad Drzewiczką i Wąglanką na północny-wschód od kasztelańskiego grodu Żarnowa. Wśród nich musiały być Wąglany. Nazwa wsi, a także nazwa przepływającej przez nią rzeczki Wąglanki, jest wymownym świadectwem ówczesnej działalności kolonizatorskiej Odrowążów - wypalaniem węgla drzewnego w celu eksploatacji rud miedzi i żelaza. Dawna wieś magnacka nad rz. Wąglanką, w której był folwark rycerski. Jak wiele z okolicznych wsi, mogły powstać jeszcze w XII w. Kilka wsi istniało w okolicy Żarnowa już w 1191 r., świadczy dokument arcybiskupa Piotra nadający kościołowi NMP w Sandomierzu dochody należące dokaplicy w Żarnowie, czyli dziesięciny z okolicznych wiosek. Dochody te przekazywano do kolegiaty sandomierskiej, wymieniają wśród okolicznych miejscowości płacących dziesięcinę m.in. też i nasze Wąglany!
Wydaje się, że w tych czasach Wąglany nie były zwykłą wsią. Świadczy o tym zachowane do dziś grodzisko w zakolu rzeczki Wąglanki. Jest to niewątpliwie pozostałość po fosach i nasypie średniowiecznego gródka.Budowla ta pełniła funkcję obronną, także mogła być jedną z siedzib Odrowążów w pierwszym okresie kolonizacji rejonu, być może nawet nieco starszą lub równie starą jak Białaczów, w którym zachowały się również ślady po dawnym zamku Odrowążów. Najstarszym rodem, który posiadł dobra białaczowskie, w tymtakże nasze Wąglany - był ród Odrowążów. Przybył on do Polski środkowej ze Śląska. Jeden z Odrowążów otrzymał olbrzymie tereny ziemi rozciągające się w trójkącie biegnącym od Opoczna przez Skarżysko, Radom i znów do Opoczna. Posiadłości te były dzielone między poszczególnych spadkobierców, którzy prócz dziedziczonego herbu Odrowąż, przybierali nazwiska pochodzące od nazw posiadanych majętności, np. Białaczewscy - od Białaczowa, Petrykowscy - od Petrykóz, Parczewscy - od Parczewa, Koneccy - od Końskich, Szydłowieccy - od Szydłowca itp. Dwór Białaczowski do którego być może wówczas należały Wąglany, został wyodrębniony z posiadłości koneckich pod koniec XII w. Według kronikarskich zapisów Saul Odrowąż z Końskich, prawnuk lub wnuk Prędoty Starego przekazał swemu synowi Janowi posiadłości białaczowskie. Należy domniemywać, iż w ich skład wchodził nie tylko Białaczów, lecza także okoliczne wioski, w tym też nasze Wąglany, które stały się w latach późniejszych bazą dlapowstającej parafii. Wymowne jest też nazwanie rzeki Wąglanki nazwą pochodzącą od Wąglan, a nie np. Miedzianka od Miedzny, czy też Opocznianka od Opoczna, od nazw miejscowości obok których właśnie do dziś płynie. O wyjątkowości ówczesnych Wąglan świadczy też ich położenie. Były najbardziej wysuniętą miejscowością "państwa" Odrowążów. Na północ od Wąglan ciągnęła się aż do granicznej rzeki Pilicy bardzo rzadko zasiedlona puszcza, której zachowany fragment nazywamy dziś Puszczą Pilicką. Swą obronną rolę Wąglany straciły wraz z założeniem Opoczna w 2 poł. XIII w. O tym, że badania archeologiczne potwierdziły istnienie drewnianego gródka mieszkalnego czyli pierwszego folwarku rycerskiego w Wąglanach, powstałego już na początku XIVw. Folwark ten był użytkowany nieprzerwanie do XVI w., kiedy to na jego miejscu pobudowano dwór murowany. Pierwszym znanym mi Straszem, właścicielem Wąglan był Jan Strasz syn Sąda z Białaczowa. Zwany Bliźniec (czyli Bliźniak) lub także Błyszcz. Wystąpił on w sądzie krakowskim w 1399 r. jako ,,Jaschcone Blisnecz de Wanglany". Chodziło o poręczenie pożyczki zaciągniętej przez Dobka z Małaszowa u opata Jakuba z Jędrzejowa, stryja Jana. Niewykluczone, że to Jan był tym Straszem z Odrowąża wymienionym w dwóch niderlandzkich herbarzach jako uczestnik krzyżackich ,,rejz" na pogańską Litwę oraz słynnego rycerskiego stołu honorowego zorganizowanego w Królewcu przed wyprawą w 1385 r. W 1434r. właścicielem Wąglan był Piotr Strasz herbu Odrowąż - wychowanek Uniwersytetu Jagiellońskiego! Potwierdził w swojej Kronice Jan Długosz. W XV wieku we wsi Wąglany na południe od Opoczna, było 6 łanów kmiecych oraz folwark rycerski, należący do Strasza herbu Odrowąż i młyn wodny. W akcie z 1484 r. nazywano ją Wamblena. W dokumencie z 1504 r. jako kolejny właściciel Wąglan występuje Mikołaj Strasz, syn Piotra i brat Stanisława. Mikołaj jest znany z różnych dokumentów od 1474 r. Od 01.01.1479 r., był sędzią ziemskim krakowskim. Pomiędzy 1479-1505 występował w kilkudziesięciu zachowanych, w większości sporządzony ch przez siebie dokumentach, a także świadkował na wielu aktach królewskich (np. podpisany jest na statutach króla Olbrachta). Poświadczył też darowizny Jana Długosza na rzecz uniwersytetu.

Najstarszy zachowany, wydany przez niego dokument datowany jest 07.01.1479 r., ostatni 04.07.1505 r.
Również wspomniane badania archeologiczne wykazały, że w miejscu pierwszego gródka w Wąglanach powstał w drugiej poł. XVI w. dość duży, murowany dwór szlachecki. Najprawdopodobniej kazał go wybudować najznamienitszy XVI-wieczny przedstawiciel rodu ? Leonard Strasz, burgrabia krakowski, sekretarz królewski, wielokrotny poseł na sejm, autentyczny przywódca szlachecki i kalwiński. Przeniósł się do Wąglan do wybudowanego przez siebie nowego reprezentacyjnego dworu. W 1577 r. posiadał cztery
łany i sześciu zagrodników z rolą, a jego sąsiad Mikołaj Dunin jeden łan. Postać Leonarda Strasza uwiecznił Jan Matejko na obrazie z cyklu ,,Dzieje cywilizacji w Polsce" zatytułowanym ,,Potęga Rzeczypospolitej u zenitu. Złota wolność. Elekcja. R.P. 1573". Matejko opublikował opis przedstawionej sceny. Oto fragment dotyczący Leonarda,,Zamoyski wymownie przekonawszy zebranych o wadze głosu jednostki, znalazł się w górę podniesiony silnemi dłoniami braci szlachty Płazy i Tarły, wśród wrzawy wichrowatych, Oleśnickiego z Pińczowa, szable migającego Drohojewskiego, Ligęzy, Przerębskiego, Siennickiego i Strasza, burgrabiego Zamku krakowskiego" - W XVII w. sukcesorami Wąglan byli: Krzysztof Strasz, Stanisław Skórkowski oraz Mąkolski. Wiemy ze źródeł, że w połowie XVII w., Wąglany z dworem należały już do Skórkowskich ze Skórkowic, herbu Jelita, gdyż w 1653 r. jako właściciel Wąglan występował Stanisław Skórkowski, sędzia ziemski stężycki, zmarły w 1667 r. Do Wąglan Straszowie już nie wrócili, chociaż stale obecni byli w ziemi białaczowskiej do XIX w. W XVIII w. Wąglany należały do Marszałka Stanisława Małachowskiego. W 1789 r.
w wykazie podatkowym wśród 21 dymów - chałup jest wymienione nasze nazwisko Jóźwik! Jednym z nich był Mikołaj Jóźwik, ławnik w sądzie, najprawdopodobniej potrafił pisać i czytać, o czym świadczą jego własnoręczne podpisy jako świadka pod testamentem. Drugi to Jan Jóźwik - najprawdopodobniej protoplasta naszego wąglańskiego rodu, być może ojciec Wawrzyńca Jóźwika i mojego pradziadka też Jana Jóźwika? W 1827 r. Wąglany obejmowały 28 domów i 234 mieszkańców. Z dokumentu,, Wpływy i Wydatki Szkoły w Białaczowie " Rozkład składki mieszkańców miasta Białaczowa i wiosek m.in. Wąglan na 1863 r. Wynika, że pod lp. 242 figuruje Marcin Jóźwik gospodarz, który miał uiścić 33 kopiejki. Na razie mi nie wiadomo kim był w stosunku do mojej rodziny W 1831 r. w księdze pokładnego odnotowano na terenie gm. Białaczów pierwsze przypadki epidemii , w tym najgroźniejszej wówczas choroby cholery! Otóż wszystkich zmarłych w tym roku było 166 osób, a z powodu cholery od 26.07. do 28.12.1931 r. zmarły aż 93 osoby, w tym 11 wWąglanach!